Arturo Sosa sj over zijn nieuwe taak

Pater Arturo Sosa over zijn eerste negen maanden als generale overste en over Venezuela

Verzoening

Pater Generaal Arturo Sosa sj is geïnterviewd door L'Osservatore Romano na zijn eerste negen maanden aan het roer van de wereldwijde jezuïetenorde. Om een idee te geven van hoe internationaal het apostolaat van de Sociëteit van Jezus is, in die tijd heeft hij al een bezoek gebracht aan: India, Peru, Spanje, Duitsland, Rwanda, Burundi, Kenia, Indonesië, Cambodja en de Democratische Republiek Congo. Toen men hem vroeg naar de missie van de jezuïeten vandaag de dag, beschreef hij deze als het elke dag in de praktijk brengen van de verzoening. Dit gebeurt op verschillende manieren: “Op drie niveaus – met God, met mensen en met het milieu.” In aansluiting op de encycliek Laudato Si' van paus Franciscus benadrukte pater Sosa dat dit betekent dat er verder wordt gekeken dan de grenzen van de kerk, dat er gesproken en samengewerkt wordt met verschillende culturen en religies. “Ik ben net terug van een reis naar Azië. In Indonesië, het land met de grootste islamitische bevolking ter wereld, heb ik lang gesproken met een groep moslim intellectuelen en in Cambodja ontmoette ik boeddhistische monniken.”

Venezuela

Pater Sosa is de eerste niet-Europese generale overste van de jezuïeten en deelt de missie van het bestuur met een andere Zuid-Amerikaanse jezuïet op het moment waarop de katholieke kerk een afspiegeling begint te zijn van haar aanwezigheid in de hele wereld. Echter, ondanks zijn vele reizen houdt hij de tragische gebeurtenissen in zijn thuisland Venezuela zeer zorgvuldig in de gaten. Hij is zich bewust van de belangrijke interventies die de kerk – van de paus tot de bisschoppen en jezuïeten – al in zijn land heeft gedaan en is, ondanks alles, verrassend optimistisch. In de hoop dat het geweld zal stoppen en dat aan de behoeften van de mensen zal worden voldaan, zei hij: “Het referendum van 16 juli was de belangrijkste burgerlijke gebeurtenis in de hele geschiedenis van Venezuela omdat zeven en een half miljoen mensen eraan deelnamen. Dat is de helft van de kiezers.” Deze betrokkenheid bij wat er in de wereld gebeurt, is iets waar de jezuïeten naar streven, maar op een eigen manier – als contemplatieven in actie.

Flexibiliteit

Sprekend over de missie van de jezuïeten, legt pater Sosa uit dat deze betrokkenheid verschillende dimensies heeft die door Ignatius van Loyola herkend zouden worden. Ten eerste een samen gaan van geest en hart dat leidt tot gemeenschappelijke onderscheiding; de praktijk van een ascetisch leven met affectieve en effectieve nabijheid tot de armen; en een beschikbaarheid voor de noden van de hele kerk die geïdentificeerd en verwoord worden door de paus. Hij noemt dit het “Venetië model” en verwijst daarbij naar een belangrijk moment in de vroege geschiedenis van de Orde. “Ignatius en zijn metgezellen waren in Venetië voor een reis naar het Heilige Land. Het project bleek onmogelijk en, van groot belang voor de Sociëteit van Jezus, ontwikkelde zich tot een reis naar Rome.” Het is door voortdurend attent te zijn op wat God wenst dat de jezuïeten die apostolische flexibiliteit hebben die in de huidige veelbewogen tijden zo hard nodig is.