“Het uitwisselen van brieven (…) is op zichzelf zo goed en moet zodanig gewaardeerd worden, dat het onverstandig zou zijn dit niet heel ernstig te nemen. Het is immers heel belangrijk voor het welzijn van de Sociëteit, en bijgevolg voor al onze medemensen, en tevens voor de eer en de glorie van God.

Het lijkt me dat op dat vlak de kooplieden en handelaars in onze wereld ons wel eens erg beschaamd zouden doen staan, zij die met zoveel zorg en zoveel verstandhouding brieven uitwisselen onder elkaar over wat hen aanbelangt (…) En wij, in verband met geestelijke aangelegenheden, zal het dan met tegenzin zijn dat wij ons inlaten met het neerschrijven van wat ons, zoals wij weten, zoveel kan helpen ? Aan hem die zou willen weten welke voordelen te halen zijn uit een voortdurend uitwisselen van brieven, zouden wij vele en belangrijke dingen kunnen zeggen, allemaal beweegredenen om met vreugde en met zorg te blijven schrijven."

Het zou te veel zijn hier de twintig aangegeven redenen op te sommen. We beperken ons tot een tiental. De elfde is trouwens best geschikt om deze keuze af te sluiten.

Een eerste reden is de eenheid binnen de Sociëteit. Trouw aan wat zij belijdt, is zij verspreid over verscheidene streken. Meer dan wie ook heeft zij derhalve nood aan communicatie, aan een uitwisseling die één maakt en bijeen houdt. En deze uitwisseling gebeurt doorheen een voortdurend zenden en ontvangen van brieven.

De tweede reden vloeit hieruit voort. Het gaat om de stevigheid en de standvastigheid van de Sociëteit. Hoe meer iets één is, hoe sterker het ook staat (…).

Een derde is de onderlinge liefde. Deze koelt heel natuurlijk af als gevolg van afwezigheid en vergeten. Daarentegen wordt zij behouden en terug tot leven geroepen door de herinnering, die dan de aanwezigheid vervangt. Men ziet dus hoe nodig het is, voor hen die gewoonlijk ver van elkaar verwijderd zijn, wat het geval is voor de meesten onder ons, dat de herinnering aan elkaar opgefrist wordt om de liefde te behouden. Het liefdevol gebaar van diegene die schrijft heeft trouwens op zichzelf hetzelfde effect : het draagt bij tot het liefhebben ( …).

De vierde reden is dat het ons helpt om elkaar te bemoedigen en een zekere wedijver aan te wakkeren in het beoefenen van de deugden en het zich inzetten voor God (…).

Een vijfde is dat wij ons aldus beveiligen tegen een zekere onstandvastigheid in onze roeping of tegen het opgeven ervan, wat normaal gebeurt bij hen die minder stabiel zijn. Langs die brieven om herontdekken wij hoe groot de genade is die God ons schenkt door ons in de Sociëteit te bewaren. De geestelijke vruchten die deze voortbrengt, en die wij aldus te lezen krijgen, getuigen immers van de waardering die God de Sociëteit toedraagt en van zijn bezorgdheid voor diegenen die haar toebehoren.

De zesde reden vloeit daaruit voort. Op die manier neemt onze hoop toe en onze liefde voor God. Men ervaart immers op een heel concrete wijze zijn voorzienigheid en de liefde die Hij de Sociëteit en haar leden toedraagt.

Een zevende is dat men langs die weg de nederigheid leert beleven. Zij die meenden heel wat te presteren worden, bij het vernemen van wat anderen allemaal doen en hoe God zich van hen bedient, aangemaand tot nederigheid en tot het bekennen van eigen lauwheid.

(….)

Een tiende reden : velen leven alleen en zijn druk benomen door allerlei bezigheden. Zij geraken aldus gemakkelijk in moeilijkheden. Daarom hebben zij nood aan raad voor zichzelf en voor hun handelwijze. Zij zullen derhalve hulp hebben aan de zienswijze van hun overste, voor zover zij hem herhaaldelijk hun zaken voorleggen (…). En ook het vernemen van wat de andere leden van de Sociëteit doen zal voor hen van groot nut zijn.

De elfde : groot is de vertroosting en de vreugde die men schenkt en ontvangt langs brieven gezonden aan medebroeders. Mocht er derhalve geen enkele andere reden zijn, dan zou deze volstaan om ons dit ter harte te doen nemen, zo de liefde in ons haar woning heeft.

Ignatius