Na zijn afzetting als provinciaal van Portugal doolt Simon Rodriguez lange tijd doelloos en mistroostig rond in Spanje. In zijn ontreddering stuurt hij een aantal brieven naar Ignatius, met wie hij nu in een moeilijke verhouding is komen te staan, en vraagt hem ondermeer of hij naar Portugal mag terugkeren. Ignatius staat dat toe op voorwaarde dat Rodriguez er geen enkele verantwoordelijkheid meer op zich neemt. In Portugal is Rodriguez echter niet meer welkom. Zijn mislukking als provinciaal is te duidelijk. Ook zijn goede naam is aangetast. Bezorgd om de vertrouwensrelatie te herstellen roept Ignatius hem terug naar Rome langs twee brieven. Hij wil zeker zijn dat hij zijn medebroeder bereikt. (brieven n° 3417 en 3547).

Uw brieven van 23 en 26 maart en die van 12 april heb ik goed ontvangen. Na nagedacht te hebben over de inhoud ervan en over een aantal andere zaken die u aanbelangen, zie ik, dierbare medebroeder, geen ander middel om alles voor het beste te schikken, dan dat u persoonlijk naar Rome zou komen. Wanneer u hier zult zijn, hoop ik dat Christus onze Heer ons de middelen zal helpen vinden om uw ziel te troosten tot de meerdere glorie van God onze Heer.

Wat uw goede naam betreft, enkel dit : ik zal er zorg voor dragen, zoals u dat zelf zou doen. Ik zie duidelijk de redenen in om dit te doen, en zal het doen langs middelen waarvan u zich momenteel geen gedachte kunt vormen. Maar u zult er tevreden over zijn. Vertrouw u voor deze zaak aan mij toe om de liefde van Christus onze Heer, en begeeft uzelf met liefde op weg.

Waarlijk, als het zijn goddelijke Majesteit mag behagen, zou het voor mezelf een grote vertroosting zijn, mocht ik u nog zien, voor ik deze wereld verlaat, en uw zaken in een andere toestand achterlaten. Is dit een verlangen dat mij bezielt ten overstaan van al mijn broeders, dan toch nog veel meer ten overstaan van de eersten die God onze Heer heeft willen samenbrengen in onze Sociëteit, en heel speciaal tegenover u voor wie ik, zoals uzelf weet, altijd een bijzondere genegenheid heb gehad.

Vrees echter niet dat u ziek zult vallen. Hij die ons eeuwig heil is zal u, omwille van de heilige gehoorzaamheid, voldoende gezondheid verlenen voor deze reis. Hebt u trouwens vroeger al niet dezelfde weg afgelegd, ondanks aanvallen van derdedaagse koorts, en dat terwijl u er niet toe verplicht waart zoals vandaag ? God, van wie onze gezondheid komt, heeft ze u toen wel gegeven. Ook naar Portugal toe hebt u een goede reden om naar hier te willen komen. (…)

Ik zeg het u graag nog eens : heb vertrouwen in mij. Ze mogen zeggen wat ze willen, maar ik zal, zoals het hoort, zorgen voor uw vertroosting en instaan voor uw goede naam, ter ere van God.

Moge de goddelijke en opperste Goedheid ons allen de genade verlenen steeds gevoelig te zijn voor zijn heilige wil om die dan ook geheel en al te volbrengen.

Ignatius

Meester Simon, mijn zoon, heb vertrouwen in mij. Uw komst hier zal in de Heer vertroosting bieden zowel aan uw ziel als aan de mijne, en al wat u, evengoed als ikzelf, verlangt voor Gods meerdere eer zal tot een goed einde komen. Aanvaard daarom met vurigheid dat wij elkaar terugzien. En komt het u aan vurigheid tekort, dan zal God onze Heer u die wel schenken terwijl Hij u uw weg laat verder zetten naar hiertoe. Gedenk hoe u, op een woord van mij, maar zonder dat ik op uw persoon enige dwang heb uitgeoefend, naar Portugal vertrokken bent, midden in een koortsaanval, en hoe u ervan genezen bent. Wat zal het dan nu zijn, nu u uit gehoorzaamheid komt en in een fysieke toestand die toch minder erg is !

Meester Simon, begeef u vlug op weg, zoals ik het u hogerop gevraagd heb. Twijfel er niet aan : wij zullen hier veel vreugde beleven wanneer wij u geestelijk en fysiek gezond terugzien, om de meerdere eer van God. Vertrouw u aan mij toe voor alles. U zult er zeker tevreden over zijn in Onze Heer.

Ignatius