Wat er zoal gebeurt als 15 jonge jezuïeten een WE samen doorbrengen

Derde maal

Gewoonlijk begin je aan een jezuïetenbijeenkomst met tegenzin. Als je echter  aan het einde met je enthousiasme geen raad meer weet, dan ben je zeker dat het goed was. Dat was recent het geval in Oxford. Na Dublin 2009 en Drongen 2011 vond daar van 21 tot 23 september 2012 de derde ontmoeting van NWEJIF plaats. NWEJIF (lees: North West European Jesuits in Formation, Noordwest-Europese jezuïeten in vorming), dat zijn de Nederlandse, Ierse, Britse en Vlaamse jezuïeten die de laatste vijftien jaar in Birmingham zijn ingetreden – daarom ook wel de Birmingham Group genoemd. Wij waren dit jaar met vijftien om dit toebehoren te vieren: vijf Britten, twee Ieren, drie Nederlanders en vijf Vlamingen, die dit jaar in een gebied leven dat reikt van Galway tot Nijmegen en van Edinburgh tot Parijs. In die diaspora zijn jezuïeten van onze generatie werkzaam voor geloof en rechtvaardigheid in scholen, parochies, universiteiten en sociale projecten.

Hetzelfde kompas

Van belang bij dergelijke ontmoetingen is niet enkel samen te dromen van een toekomst, maar ook ons Noordwest-Europees toebehoren aan te wakkeren door naar elkaars verlangens en inspiraties te luisteren. Het genadevolle gemak waarop dit gebeurt staat in scherp contrast met de allereerste ontmoeting in 2009, waar de mentaliteiten nog niet op hetzelfde kompas stonden ingesteld. De Geest werkt op een bijzondere manier. Vooral duidelijk wordt dat wanneer in verschillende reflectiegroepjes eenzelfde idee of inspiratie naar boven komt drijven, en dat heel concreet gestalte krijgt. Dan kan je zeker zijn dat je in een onderscheidingsproces zit waar de Geest een zeg in heeft. Wijselijk onwetend dienen wij die richting dan gewoon te gaan.

“Slechts tien jezuïeten”

De leidende vraag dit weekend was: Wat doe je als je slechts met tien jezuïeten zou zijn in Noordwest-Europa? Deze – uiteraard puur fictieve – vraag zou op zielig zelfbeklag uitdraaien als je niet beseft dat je dan eigenlijk niet ‘slechts met tien’ bent, maar warmpjes ingebed in een netwerk en gezelschap van ignatiaanse christenen die samen met jou deze weg willen gaan. Als er iets duidelijk was van de eerste uitwisselronde over onze apostolaten was het wel dat wij er niet alleen voor staan om te doen wat nog niet door anderen gedaan wordt.

Hoe verschillend wij ook zijn, wij dromen van een internationale (dat is, Noordwest-Europese) communauteit en dito apostolaat. In het “apatheisme” van onze tijd – “God laat mij koud” – lezen wij een grote nood om te werken met jongeren, voor geloof en vanuit een preferentiële optie voor de armen. Daarvoor is twittertheologie slechts olie op het vuur van fundamentalisme.

Concrete vrucht

De vrucht van onze eerste ontmoeting in Dublin was de gezamenlijke cataloog. De vrucht van onze tweede ontmoeting in Drongen was de blog Wijselijk onwetend. De vrucht van deze derde ontmoeting in Oxford is het uitkijken naar een Noordwest-Europees Magis Reloaded of Minimagis voor jongeren en jongvolwassenen in zomer 2014. Onze volgende ontmoeting zouden wij dan wijden aan het praktisch voorbereiden van dat Noordwest-Europees jongerenproject. Mochten al onze bijeenkomsten maar zo’n praktische vrucht dragen.

Bert Daelemans sj