Bert Daelemans sj gaf in Berkeley een originele uitdrukking aan de Geestelijke Oefeningen

Bert Daelemans sj studeerde het voorbije jaar aan de Jesuit School of theology in Berkeley (USA). Dat hij er niet in een bibliotheek onder het stof is weggedeemsterd, bewijst onderstaande ervaring overduidelijk.

Berkeley was een buitengewoon bijzondere belevenis. Ik denk dan niet enkel aan het uitstekende academische klimaat dat voor mij de juiste balans bracht tussen creatieve vrijheid en regelmatige motiverende gesprekken met proffen en studenten, maar ook aan de internationale gemeenschap van tachtig jezuïeten van Hong Kong tot Honolulu en van Krakow tot Kinshasa. De wereld kwam zo mijn wereld binnen, en een jaar is daarvoor veel te kort.

Naast het academische en broederlijke gaf Berkeley mij de tijd en de ruimte om ook op een andere manier bezig te zijn. Net als tijdens mijn geliefde jaren in Xaco (het Xaveriuscollege in Borgerhout) bleek muziek het uitgelezen bindmiddel. Eén van de laatste dingen die ik in Berkeley organiseerde was “Dancing the Spiritual Exercises” – een dansavond op het ritme van de Geestelijke Oefeningen. Ik vroeg een medestudente ten dans, op de muziek van de Goldbergvariaties van Bach die ik op de piano speelde. Samen zochten wij maandenlang naar een geknipte choreografie om de vier weken van ignatiaanse spiritualiteit in veertig minuten te laten dansen.

Op de avond van de voorstelling waren er zestig mensen aanwezig, veel meer dan verwacht in examentijd. Na de laatste noot was het voor enkele minuten adembenemend stil. Daarna kreeg de voorstelling een daverend applaus en staande ovatie. Ook dat is mogelijk tijdens een doctoraat. Precies daar, op het raakvlak tussen theologie en kunst, komt mijn soms al te droge doctoraat tot leven. Dit jaar in Berkeley was op alle vlak ideaal voor mij. Ik ben het Gezelschap van Jezus zo dankbaar dat ik mij hier in Berkeley zo thuis heb gevoeld.
 

Eerder gepubliceerd in "Wijselijk onwetend"