Het verhaal van Pedro Paez sj, ontdekkingsreiziger

Blauw en wit

Weinigen weten dit, maar het is een jezuïet die in 1618 de bron ontdekte van de zogenaamde Blauwe Nijl, die 80% van het water levert van de Nijl – één van de langste en beroemdste rivieren ter wereld.

Het zijn Richard Francis Burton en John Hanning Speke die de geschiedenis ingegaan zijn als de ontdekkers van de bron van de Nijl. In 1858 ontdekten zij dat de Witte Nijl ontspringt in het Victoriameer. Vanaf Khartoum (Soedan), waar de Witte en de Blauwe Nijl samenvloeien, spreekt men kortweg van de Nijl.

Hoofdbron

Maar voor de bepaling welke bron de hoofdbron van een rivier is, geldt: welke draagt het meeste water bij? In het geval van de Nijl is het dus de Blauwe Nijl die voor 80% van het water zorgt. De bron van deze stroom ligt in het Tanameer op de hoogvlakte van Ethiopië en is al in de 17^e eeuw ontdekt door de Spaanse jezuïet Pedro Paez.

Pedro Paez sj

Pater Paez werd geboren in 1554 in Olmeda de la Cebolla in Spanje; studeerde in Coimbra (Portugal) en werd tot priester gewijd in Goa (India). Van daaruit ondernam hij de ​​reis naar de kust van Somalië (Afrika). Het was een gevaarlijke tocht die gepaard ging met malaria, piraterij, gevangenneming door de Turken, marteling en verkoop als slaaf aan een sultan uit Jemen. Vervolgens trok hij blootsvoets de woestijn door, waar hij zich in leven hield door sprinkhanen te eten. Paez heeft beschrijvingen nagelaten van woestijngebieden als die van Hadramaut en Rub al-Khali; andere Europeanen rekenden zich twee eeuwen later de verdienste toe deze te hebben ontdekt. In 1603 vertrok hij als missionaris naar Ethiopië met de bijnaam Abdullah; hij bleef er tot zijn dood in 1622. Het was toen hij de koning begeleidde tijdens een rit te paard dat hij de bron van de Nijl ontdekte – op 21 april 1618.