Priesterwijding Bart Beckers sj

di 05 jun 2012 Jezuïeten / Roeping en vorming /
Priesterwijding Bart Beckers sj 1

Het Pinksterweekend 2012 was bijzonder in Amsterdam: Bart Beckers sj werd tot priester gewijd in de Krijtberg, de jezuïetenkerk van Amsterdam.

Het Pinksterweekend 2012 was bijzonder in Amsterdam: Bart Beckers sj werd tot priester gewijd in de Krijtberg, de jezuïetenkerk van Amsterdam.

Het Pinksterweekend 2012 was bijzonder in Amsterdam: Bart Beckers sj werd tot priester gewijd. Het was al weer even geleden dat de Nederlandse provincie van de Jezuïeten deze vreugde geschonken werd, om op eigen bodem iemand tot priester te wijden. Voorganger was hulpbisschop mgr Jan van Burgsteden SSS, tevens min of meer onze buurman van het Begijnhof. Op Pinksterzondag ging Bart bovendien voor het eerst voor in de heilige Mis.

Pinksterlijke dagen

Waarachtig Pinksterlijke dagen waren het. Zelfs de natuur deed mee. Het weer was zonovergoten, met een flinke bries die daarop een welkome aanvulling vormde. Hoe toepasselijk dat we zondag de Geest bezongen als ‘dulce refrigerium’ en ‘in aestu temperies’, dat is: als ‘zoete verkwikking’ en ‘matiging als het heet is’! (hymne Veni Sancte Spiritus)

Waarlijk Pinksterlijke dagen waren het. Verschillende talen werden gesproken. Een Limburgs accent viel te horen, want de familie van Bart komt uit Maastricht. Duits, want hij studeerde filosofie in München. En Engels, ten slotte, want zijn noviciaat en eerste jaren theologie waren in Birmingham en in London. Verschillende vrienden uit beide landen waren overgekomen.

De Pinkstergeest ontbrak ook in de wijdeling niet. Trouwens, al voor zijn wijding legde Bart de Pinksteren typerende vurigheid aan de dag om te werken in Gods wijngaard. Eigenlijk is hij nog bezig een mastersopleiding theologie aan de Tilburg school of Catholic Theology af te ronden. Maar het leek wel of hij al in de kerk benoemd was! Hij deed volop mee met preken, dopen, diaconie, gespreksgroep, geestelijke begeleiding. Vandaag voegde zich bij de vurigheid de vreugde dat waar hij aan begonnen was nu eindelijk voltooid wordt.

Bart Beckers

Eindelijk, want zoals Bart zo droog vertelde in zijn dankwoord na de wijdingsmis op zaterdag: hij ging veertig jaar geleden ook al voor – als kind. Broerlief en twee zussen dienden als de congregatie, een gordijn als kazuifel en een koffietafeltje als altaar. Priester worden is al iets uit zijn jonge jaren. 
Toch is hij eerst dokter geworden. Hoewel hij met plezier en voldoening zijn werk deed als gespecialiseerd verpleeghuisarts, kwam op een bepaald moment die eerste droom weer boven. In 2004 is Bart ingetreden in het noviciaat, en na weer lange jaren studie is hij nu weer toe aan werken in de praktijk. De eerste lezing wordt nu zijn werkelijkheid. Als een zieke zich meldt bij Petrus en Johannes, zeggen die hem, dat ze geen goud of zilver hebben, maar wel de naam van de Heer Jezus. (Handelingen van de apostelen, 3,1-10)

Nog twee keer Beckers!

Het was bovendien een vreugdevol weekend voor zijn ouders. Vader en moeder Beckers zijn precies dit weekend 50 jaar getrouwd. Ontroerd dankte Bart zijn ouders dat ze samen het avontuur van het huwelijk aangegaan zijn.
Een andere toevalligheid was dat Bart Beckers niet de eerste Beckers is die op de Krijtberg aan de slag gaat. Er is een voorganger, ook Jezuïet, ook Beckers, ook uit Maastricht: Adam Beckers. Hij speelde een belangrijke rol in de tussentijd, tussen opheffing van de Sociëteit en heroprichting (1773-1814). Een ooit geschreven maar nog niet gepubliceerd schrijven over deze Adam Beckers werd als feestgeschenk uitgegeven en aangeboden aan Bart en aan de kerkgangers. Bovendien werd Bart bezongen, tijdens een feestelijk diner:  “God groet u, zuiv’re Beckers, o priester pater fijn. Als gij niet waart geboren, waar zouden wij dan zijn?”

Prentje

Ik was getroffen door het prentje. Op de voorkant staat Ignatius, in de mooie kleuren die De Krijtberg zo karakteriseren. Op de achterkant schrijft Bart: “In dankbare herinnering aan de geduldige liefde van God en de dierbare steun en zorg van zovele mensen.” Wat een doorleefd en verzoenend beeld van God, die “geduldige liefde”. En wat een rijk beeld van hoe mensen met elkaar kunnen omgaan, die “dierbare steun en zorg van medemensen”.

Een programma voor zijn priesterleven? En ook voor ons eigen leven?

Jos Moons sj
 

Bekijk alle nieuwsberichten

Deel