Ellen Van Roost vertelt over haar ervaringen in Colombia
Ellen Van Roost vertelt over haar ervaringen in Colombia
Samen met twee medealumnae reisde ik, Ellen Van Roost, alumna van het Onze Lieve Vrouwe-college te Antwerpen, deze zomer naar Medellin (Colombia), waar het vierjaarlijkse congres van de World Union of Jesuit Alumni (WUJA) plaatsvond. Tevens werden er voorafgaand, in de geest van de [‘magis]-experimenten van de Wereldjongerendagen, sociale experimenten georganiseerd voor alle deelnemende alumni/ae onder de 30. Voor dit vrijwilligerswerk trokken we samen met een groep jongeren van het Colegio San Ignacio in Medellin, naar Caldas, een klein stadje buiten Medellin. Hier hebben we voor een kleine week de parochiepriester geassisteerd bij zijn taken: de mis voorbereiden, cathechese geven, ziekenbezoek, spelen met kinderen, onderwijzen,… We deden het allemaal.
De ervaring heeft me op verschillende manieren geraakt en gevormd. Om te beginnen hebben de Colombiaanse gastvrijheid en warme welkom me écht ontroerd. Het is niet de eerste keer dat ik naar het buitenland trek om vrijwilligerswerk te doen, maar vaak krijg ik snel heimwee. Dat was deze keer echter anders. Ik voelde me snel thuis en dat ondanks de taalbarrière. Met open armen werden we opgenomen in de groep en waren we al snel ‘een van hen’. We gingen mee op ziekenbezoek, lazen hun het evangelie van de dag voor (in het spaans!) en werden daar zelfs voor bewonderd. Menig oud vrouwtje liet een traantje omwille van ons bezoek. Ik blijf maar denken dat ik me deze manier van omgaan niet kan voorstellen in Vlaanderen.
Deze experimenten zijn toonbeeld van wat Ignatius ‘contemplatie in de actie’ noemde. Zowel in interactie met de kinderen en parochianen als in interactie met de groep vrijwilligers voelde ik God op verschillende manieren aanwezig. Ik werd hiermee herinnerd aan wat ik meekreeg in mijn ignatiaanse opvoeding. Ik weet nu weer wat ik wil in mijn leven, waartoe ik geroepen word en op welke manier ik God wil dienen in mijn dagelijks leven. Ik wil niet alleen aan mijn eigen winst denken maar ook aan hoe ik anderen rondom me kan helpen groeien. Ik wil de andere tegemoet treden met een niet-oordelend hart, net zoals de mensen in Caldas ons tegemoet kwamen. Dit besef is cruciaal voor jongeren, op de drempel van hun toekomst en in een fase waarin ze tal van belangrijke beslissingen moeten nemen.
AMDG: ‘ad maiorem Dei gloriam', dat is waar de experimenten, door hun inhoud, jonge alumnae/i toe oproepen. Door ‘in the field’ aan de slag te gaan, konden we écht proeven van hoe het er in de maatschappij aan toe gaat, ook op minder mooie plekken. Dit perspectief is iets dat niet jong genoeg kan aangeleerd worden.
De zaken die we daar hebben meegemaakt kunnen in alle eerlijkheid moeilijk op papier gezet worden. Zij die mee waren weten hoe deze unieke ervaring je kan veranderen of aangrijpen. Maar dat mag geen excuus zijn om zelf niet aan de slag te gaan, met kleine lokale initiatieven in je eigen leefwereld. Ook die bevlogenheid neem ik mee van deze ervaring.
Ook onze groepsleiding maakte de ervaring tot wat ze was: uniek, hartverwarmend, leerrijk, een intens. Als goede leiders zetten ze, zonder veel woorden of grote gebaren, een goed voorbeeld van nederigheid en dienstbaarheid dat me nog lang zal blijven inspireren. Ik koester dat en draag het in mijn hart. Ik hoop echt dat nog vele jonge mensen net als mij de kans krijgen om dit te ervaren. Ik kan niet in de toekomst kijken maar mijn kleine teen zegt me dat dit wel eens een blijvende impact op me zou kunnen. Hiervoor ben ik ongeloofelijk dankbaar.
We haalden zelfs het locale nieuws! http://www.youtube.com/watch?v=Sb8BN2R1E7M
Het 8ste wereldcongres van de World Union of Jesuit Alumni, ging over ‘social responsability’ in al zijn vormen. Door getuigenissen allerhande van erg vooraanstaande sprekers, werden verschillende actoren in diverse Igantiaanse alumni-verenigingen kritisch aan het denken gezet. Wat kunnen zij doen om, net als bedrijven, hun maatschappelijke verantwoordelijkheid op te nemen? Om meer te zijn dan gewoon een vereniging die alumni groepeert? Thema’s als ethiek, duurzaamheid, verdraagzaamheid, rol van de vrouw, etc. kwamen aan bod, vanuit een Ignatiaans perspectief.
De boodschap die uitgedragen werd op het congres was echter niet alleen bestemd voor alumni. Door diezelfde alumni werd ook de denkoefening gemaakt voor de volgende generatie: hoe wil men dat Ignatiaans onderwijs er blijft uitzien? Zo kwam Adolfo Nicolas sj, de algemene overste, spreken over lessen die volgens hem cruciaal zijn voor de huidige ignatiaanse onderwijsinstellingen. Aan het einde werd er een resolutietekst opgesteld, met een aantal voornemens waar men binnen de ignatiaanse pedagogie naar wil blijven streven.
Het programma, de resolutietekst en de verslaggeving kan u vinden op http://wujacongress2013.com/ en http://www.jesuitalumni.org/
Ellen Van Roost