Voor God is niets onmogelijk

Ervaringsbericht over geestelijke begeleiding

Lees verder

Ervaringsbericht over geestelijke begeleiding

Ervaringsbericht over geestelijke begeleiding

Begeleiding genieten

Op een dag sprak een vriendin me over Ignatius en stelde ze me de vraag of de geestelijke oefeningen iets voor mij zouden kunnen betekenen.  Dankbaar ben ik voor de tip die ik kreeg en dankbaar voor de bereidheid van een pater jezuïet die met mij dat ongekende avontuur van de GO ging. En tot op vandaag mag ik genieten van geestelijke begeleiding.  Ik geniet ervan omdat ik besef welke uitzonderlijke kans ik heb gekregen en krijg.

Een dubbelgeschenk

Dankzij die begeleiding  kreeg ik een dubbelgeschenk nl.  ik ervaar mezelf als uniek-in-relatie. Concreet betekent dat voor mij : ik ben niet gedetermineerd door mijn verleden. Integendeel, God heeft van in den beginne erin voorzien dat ik een identiteit ben die ik ten volle mag leven. En daarnaast mag ik ervaren dat ik niet alles op eigen kracht hoef te doen. Ik mag God leren kennen als een Vader die me altijd draagt en surplus zijn er mensen die me de hulp aanbieden om met mij een weg af te leggen om Hem beter te leren kennen.

Laag na laag

Voor wie mij kent zal in de uiterlijke vormgeving  van mijn leven weinig hebben zien veranderen. De drukte van mijn groot gezin en de veelheid aan werk in mijn professioneel leven duren voort.  De manier waarop ik het alledaagse leven beleef, is wel grondig veranderd. Er voltrekt zich een innerlijk proces waarin zich laag na laag ontvouwt. Met kleine stapjes ontwikkelt mijn wezen in stevigheid  om in de wereld te staan. Ik heb er geen verdienste aan, ze is de vrucht van een bijzondere gave: ik kreeg de kracht om ja te zeggen op de verbinding die God reeds met mij had gemaakt.

Met Jezus op stap

 Het dagelijks gebed – in mijn kindertijd een moment van rust en overgave – herontdekte ik als voedingsbron. Het is een stille tijd waarin ik afwisselend vertel wat me bezighoud (vragend, wanhopig, vreugdevol,…), waarin ik zwijg, stil en ontvangend ben of waarin ik  luister naar de Schrift en in mijn verbeelding met Jezus mee op stap ga naar mensen in steden en dorpen. In verschillende toonaarden klinkt in mijn gebed de hoop om dichter bij Hem en naar Hem toe te leven.  Na het gebed kijk ik terug en noteer ik welke innerlijke gewaarwordingen ik mocht ervaren. ’s Avonds leg ik de dag in Zijn handen. En omdat mijn professioneel leven mij zo fel opslorpt en ik soms letterlijk naar adem snak, bouw ik ook tijdens de middag een kwartiertje tijd in om de voorbije werkuren in Zijn handen te leggen. Het is een terugblik met aandacht voor wat levengevend was en wat beter had gekund. Voor mij maakt die korte pauze een wereld van verschil aan dynamiek en levensvreugde om de rest van de dag zo goed als mogelijk door te komen.

Focus

Met regelmaat heb ik een gesprek met mijn geestelijk begeleider. Ter voorbereiding herlees ik mijn dagboeknotities van de voorbije weken.  Terugblikkend op een lange periode zie ik een evolutie van chaos aan innerlijke beroeringen naar meer ordening. Ik ken mezelf als iemand die veel nadacht en reflecteerde met vooral de focus op mezelf. Gaandeweg is die focus zich gaan verleggen naar de Ander die mij naar zich toe trekt.

Kwetsbaarheid

In contact met mijn geestelijke begeleider  vertel ik over mijn dagelijks leven en ik laat hem binnen kijken in mijn innerlijke wereld met een veelheid aan bewegingen rond verschillende  levensthema’s.  Met veel aarzeling heb ik gaandeweg de sprong leren maken om me in mijn kwetsbaarheid te tonen. En nog steeds is het niet evident om over mijn gebedservaring te spreken. De gepaste woorden vinden en bovendien de meest intieme en fragiele ervaring delen met iemand blijft moeilijk. Toch komt in mezelf met mondjesmaat het diepe weten aan de oppervlakte dat zegt: “ Riskeer je , je kan niet dieper vallen dan in Zijn hand.”

Een reisgezel

De rol van de geestelijk begeleider  is in dit proces van fundamenteel belang. Ik ervaar hem als iemand die het evenwicht houdt tussen nabijheid en afstand. Ik ervaar hem ook als een biddend medemens die met voldoende kennis van zaken mij helpt om het ware Kompas niet uit het oog te verliezen. Hij is een reisgezel, draagt me mee in zijn gebed en waakt erover dat de relatie tussen God en mij centraal blijft. Die positionering biedt mij een ruimtegevoel om te mogen zijn zoals ik ben, met de kans om te kunnen groeien tot een ware identiteit, een uniek  kind van God. De geestelijke begeleider neemt mijn verhaal ook ernstig, geeft geen oplossingen (hoewel ik ze soms zo graag wil krijgen)  wel duiding bij wat hij beluistert. Hij is spaarzaam met interventies, erop gericht mij te laten kijken naar de Bron opdat Gods avontuur met mij kansen kan krijgen. Hij bemoedigt . En geeft hij soms toch raad dan klinkt het min of meer als volgt : “Vraag en spreek erover in je gebed en vertrouw op Hem.”

Vera