Toegestane, officieuze vertaling

De aartsbisschop van Havanna, kardinaal Jaime Lucas Orga y Alamino, citeerde voorbije zaterdag, 23 maart 2013, uit een document dat hij gekregen had van Paus Franciscus. Het bevat de grote lijnen van de toespraak die hij gaf gedurende de algemene congregaties van de kardinalen, voorafgaand aan het conclaaf.

Kardinaal Ortega was danig onder de indruk van deze toespraak dat hij de toenmalige kardinaal Bergoglio vroeg om een kopie van diens tussenkomst.

Kardinaal Ortega kreeg van paus Franciscus de toestemming om deze informatie te verspreiden.

Wat volgt is een officieuze vertaling van de tekst.

Evangeliseren vooronderstelt apostolisch vuur.

1. Evangeliseren vooronderstelt dat de Kerk verlangt om buiten zichzelf te treden. De Kerk wordt geroepen om buiten zichzelf te treden en om naar de grenzen te gaan. Niet alleen de geografische, maar ook de existentiële grenzen: het mysterie van zonde, van pijn, van onrecht, van onwetendheid en van onverschilligheid tegenover godsdienst, en van alle ellende.

2. Als de Kerk niet naar buiten treedt om te evangeliseren, gaat zij naar zichzelf verwijzen en dan wordt ze ziek (Cf de misvormde vrouw uit het Evangelie).  Het kwaad dat door de tijd heen geschiedt in kerkelijke instellingen heeft zijn wortel in dat verwijzen naar zichzelf en in een soort van theologisch narcisme. In het boek van de Openbaring zegt Jezus dat Hij aan de deur staat en klopt. Het is duidelijk dat de tekst verwijst naar zijn kloppen aan de buitenkant om naar binnen te kunnen komen. Maar ik denk aan die keren dat Jezus klopt van binnenuit opdat we Hem naar buiten zouden laten gaan. Een Kerk die naar zichzelf verwijst houdt Jezus binnen zichzelf en laat Hem niet naar buiten.

3. Als de Kerk naar zichzelf verwijst gaat zij onbewust geloven dat zij haar eigen licht is; zij houdt op het mysterium lunae (het mysterie van de maan (die niet uit zichzelf schijnt maar het licht van de zon weerspiegelt (noot van de vertaler))) te zijn en bezwijkt aan die hele erge kwaal die de geestelijke wereldlijkheid is (die volgens Henri de Lubac sj de ergste kwaal is die de Kerk kan overkomen). Dan leeft zij enkel nog maar om haar eigen kring te verheerlijken.

Om het eenvoudig uit te drukken, er zijn twee beelden van de Kerk: de Kerk die evangeliseert en die buiten zichzelf treedt, de Dei Verbum religiose audiens et fidente proclamans (eerbiedig luisteren naar het Woord van God en het vrijmoedig verkondigen); en de wereldse Kerk, die leeft binnenin zichzelf, vanuit zichzelf, voor zichzelf. Dit zou licht moeten werpen op de mogelijke veranderingen en hervormingen die nodig zijn om te zielen te redden.

4. Wat betreft de volgende Paus: Hij moet een man zijn die, vertrekkend van de beschouwing en de aanbidding van Jezus Christus, de Kerk helpt om uit te gaan naar de existentiële grenzen, die haar helpt om vruchtbare moeder te zijn, wiens leven bestaat uit “de zoete en troostende vreugde van het evangeliseren.”

Bron: Vaticaanse Radio