Toespraak John Dardis sj, Europese provinciaal, dd 16 augustus 2014 tot Franssprekende jezuïeten en hun medewerkers

De jezuïeten van Frankrijk, Wallonië en Luxemburg werken steeds meer samen. Midden augustus kwamen in Brussel 440 jezuïeten en medewerkers drie dagen bijeen rond de vraag “Quid Agendum?”, Wat staat ons te doen? Ook pater Generaal, Adolfo Nicolás sj was van de partij. Van de toespraak van pater John Dardis SJ, voorzitter van het overleg van Europa provinciaals, maakte Jan Stuyt sj onderstaande samenvatting.

Wat zijn de uitdagingen waar Europa voor staat, en hoe kan de Sociëteit van Jezus daar op antwoorden? Dat zijn eigenlijk te veel en te grote vragen voor één toespraak dus ik beperk mij tot vijf punten. We zijn in Europa met 5000 jezuïeten en we hebben rond de 45.000 medewerkers.

1.     Vrede en Verzoening. 

De twintigste eeuw was een eeuw van ongehoord geweld. Ik ben blij met de initiatieven tot verzoening in Noord-Ierland, in Sarajevo en Oekraïne. Ik noem het niet voor niets als eerste punt: daar zouden we meer op moeten inzetten

2.     Armoede en Onrecht.  

De kloof tussen rijk en arm wordt almaar groter. Armoede is zichtbaar in de straten van onze steden, overal ontstaan voedselbanken en Afrika wordt leeg geplunderd. Jezuïeten zijn nabij aan armen in parochies, bij vluchtelingen en migranten, en sommigen van ons wonen in arme wijken. De Jesuit Refugee Service en de missie- bureaus doen geweldig werk – laten die ons helpen om ons niet terug te trekken op onszelf.

3.     Secularisme.

Het agressieve secularisme dat alle vormen van geloof en kerk verdacht vindt, wint aan terrein, ontmoedigt gelovigen en marginaliseert hen. Wij moeten in onze reactie daarop als gelovigen geen fundamentalisten worden en maar het evenmin fatalistisch over ons heen laten komen.  Er zijn dertig universitaire faculteiten van theologie of filosofie met onze orde verbonden, in Europa alleen. Zijn wij daar met de goede vragen bezig? Weten we waar we naar toe willen ?

4.     Spiritualiteit.

Terwijl de dagen van de grote getallen gelovigen en kerkgangers achter ons liggen zien we meer mensen écht op zoek naar God in hun leven. De spiritualiteit van Ignatius helpt ons om deze mensen nabij te zijn. Hoe maken we geïnteresseerde toeschouwers tot deelnemers? Onze retraitehuizen bereiken een nieuw publiek, maar dat is niet genoeg. Denk aan de honderdduizenden mensen die elk jaar naar Santiago lopen: verstaan we hun vragen, kunnen we hen nabij zijn ? Zijn we wel creatief genoeg ?

5.     Roepingen.

Mijn laatste punt gaat over onszelf, niet over ons werk. Praten we wel genoeg over de roeping van iedere christen? Iedere gedoopte heeft van God een roeping gekregen. Durven we daarover te praten? In die context kan een roeping tot het religieus leven ter sprake komen. En verder:  is onze marketing wel goed, is er wel een focus in al de websites over jezuïeten.

De essentiële kenmerken van wie jezuïeten zijn moeten duidelijker aangezet worden. Wij zijn geroepen om

·      de mensen te helpen God te vinden

·      de armen nabij te zijn

·      Christus te dienen in zijn kerk

·      en te werken in gesprek met de wereld om ons heen.

Tot Slot.

Een visie voor de jezuïeten en onze gewaardeerde medewerkers.

Ik zie voor de komende tien jaar in Europa een Orde die

·      echt luistert naar wat mensen bezielt en beweegt

·      aanwezig is bij de armen en oorzaken van armoede bestrijdt

·      zich op een intelligente manier verzet het secularisme

·      globaal denkt en handelt over de grenzen heen

·      in contact is met de jeugd en een levensstijl heeft die aantrekkelijk is; met opnieuw jonge mannen in onze gelederen

·      een Orde waarin nationale grenzen makkelijk overschreden worden: Franse, Britse en Duitse jezuïeten werken samen met elkaar en met niet-jezuïeten.

Samenvatting en vertaling: Jan Stuyt sj